ΙΣΤΟΡΙΟΥΛΕΣ
(Οι ιστορίες αυτές πήραν μέρος στον διαγωνισμό Συγγραφής Περιβαλλοντικής Ιστορίας 2018, που διοργανώνει η Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης)
«ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ»
Αγαπητοί μου φίλοι,
Θα ήθελα πολύ να σας διηγηθώ την ιστορία μου.
Μπορεί τώρα να με βλέπετε σαν ένα κουτάκι αναψυκτικού, αλλά δεν ήμουνα πάντα έτσι.
Πριν γίνω κουτάκι αναψυκτικού, ήμουνα ένα αυτοκινητάκι. Μια οικογένεια με αγόρασε και με έδωσε στο μικρό τους παιδί για να παίζει. Το παιδί αρχικά με αγαπούσε πολύ και έπαιζε ευχαριστημένο μαζί μου. Αλλά σιγά σιγά μεγάλωνε και άρχισε να με παρατάει και να με πετάει στους τοίχους. Έτσι, άρχισα να χάνω τις ρόδες μου, το τιμόνι μου, τις πόρτες μου κ.α. Τότε ήμουνα πολύ λυπημένο. Τελικά έγινα τελείως άχρηστο και με πετάξανε!
Ευτυχώς όμως με πέταξαν στον κάδο ανακύκλωσης. Μαζί με άλλα ανακυκλώσιμα υλικά, όταν ήρθε το σκουπιδιάρικο, μας έβαλε στο φορτηγό και μας πήγε σε ένα εργοστάσιο. Εκεί είδα τους ανθρώπους να μετατρέπουν τα άχρηστα πράγματα σε χρήσιμα. Όσο πλησίαζα κοντά στους ανθρώπους φοβόμουνα και έκλεινα τα μάτια μου. Όταν έφτασε η σειρά μου και με ακούμπησαν οι άνθρωποι, άνοιξα γρήγορα τα μάτια μου και τους εμπιστεύτηκα. Μόλις άκουσα τι θα με κάνουν, ενθουσιάστηκα και πέταξα από τη χαρά μου.
Έγινα ένα πανέμορφο κουτάκι αναψυκτικού και βρίσκομαι στο ράφι του supermarket, έτοιμο να με αγοράσουν και να προσφέρω δροσιά στους ανθρώπους.
Θα ήθελα πάρα πολύ η περιπέτειά μου να μην τελειώσει εδώ και να ξαναγυρίσω στον κάδο ανακύκλωσης και στη συνέχεια να γίνω κάτι χρήσιμο πάλι. Με αυτόν τον τρόπο θα έχω πολλές περιπέτειες να διηγούμαι και θα προστατεύω το περιβάλλον.
Αυτά τα νέα διαδώστε φίλοι μου παντού για να κάνουμε όλοι μαζί έναν πλανήτη πράσινο και χαρούμενο.
Φρίξος
Αλκιβιάδης
«ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ»
Αγαπητοί μου φίλοι,
Θα ήθελα πολύ να σας διηγηθώ την ιστορία μου.
Μπορεί τώρα να με βλέπετε σαν ένα κουτάκι αναψυκτικού, αλλά δεν ήμουνα πάντα έτσι.
Πριν γίνω κουτάκι αναψυκτικού, ήμουνα ένα αυτοκινητάκι. Μια οικογένεια με αγόρασε και με έδωσε στο μικρό τους παιδί για να παίζει. Το παιδί αρχικά με αγαπούσε πολύ και έπαιζε ευχαριστημένο μαζί μου. Αλλά σιγά σιγά μεγάλωνε και άρχισε να με παρατάει και να με πετάει στους τοίχους. Έτσι, άρχισα να χάνω τις ρόδες μου, το τιμόνι μου, τις πόρτες μου κ.α. Τότε ήμουνα πολύ λυπημένο. Τελικά έγινα τελείως άχρηστο και με πετάξανε!
Ευτυχώς όμως με πέταξαν στον κάδο ανακύκλωσης. Μαζί με άλλα ανακυκλώσιμα υλικά, όταν ήρθε το σκουπιδιάρικο, μας έβαλε στο φορτηγό και μας πήγε σε ένα εργοστάσιο. Εκεί είδα τους ανθρώπους να μετατρέπουν τα άχρηστα πράγματα σε χρήσιμα. Όσο πλησίαζα κοντά στους ανθρώπους φοβόμουνα και έκλεινα τα μάτια μου. Όταν έφτασε η σειρά μου και με ακούμπησαν οι άνθρωποι, άνοιξα γρήγορα τα μάτια μου και τους εμπιστεύτηκα. Μόλις άκουσα τι θα με κάνουν, ενθουσιάστηκα και πέταξα από τη χαρά μου.
Έγινα ένα πανέμορφο κουτάκι αναψυκτικού και βρίσκομαι στο ράφι του supermarket, έτοιμο να με αγοράσουν και να προσφέρω δροσιά στους ανθρώπους.
Θα ήθελα πάρα πολύ η περιπέτειά μου να μην τελειώσει εδώ και να ξαναγυρίσω στον κάδο ανακύκλωσης και στη συνέχεια να γίνω κάτι χρήσιμο πάλι. Με αυτόν τον τρόπο θα έχω πολλές περιπέτειες να διηγούμαι και θα προστατεύω το περιβάλλον.
Αυτά τα νέα διαδώστε φίλοι μου παντού για να κάνουμε όλοι μαζί έναν πλανήτη πράσινο και χαρούμενο.
Φρίξος
Αλκιβιάδης
¨Ο Ρόκι και η Τάφη τα μεταλλικά σκυλιά¨
Από τότε που φτιαχτήκαμε είμαστε πάντα φίλοι. Μέχρι τα δέκα τρία είμασταν φίλοι, ως που γίναμε ζευγάρι. Στα είκοσι ζήσαμε μια περιπέτεια.
Ξεκινήσαμε από το σπίτι μας στην Κηφισιά και φτάσαμε στη Λάρισα. Εκεί η πυροσβεστική προσπαθούσε να σβήσει την φοβερή πυρκαγιά. Όλα τα ζώα ήταν πανικοβλημένα και μας κοιτούσαν με ένα περίεργο και παγερό βλέμμα. Όμως γιατί; Επειδή είμασταν λίγο διαφορετικοί; Ένταξη είμαστε φτιαγμένοι από μέταλλο! Και τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα με τα κανονικά ζώα;
Φύγαμε από τη Λάρισα με ένα παγερό συναίσθημα που ήταν ανάμικτο. Χαρά ή λύπη; Θυμός ή γαλήνη; Μήπως ήταν όλα τα συναισθήματα μαζί; Τέλος πάντων! Έπειτα βγήκαμε έξω από την Ελλάδα και για δύο μέρες ταξιδεύαμε κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι για την Ιταλία.
Μια ώρα αργότερα χτύπησε ο εγκέλαδος. Φοβηθήκαμε πολύ και τρέξαμε αναζητώντας το σανίδι της σωτηρίας μας. Μόλις πέρασε ο κίνδυνος όλα τα ζώα άρχισαν να γελούν και να ψιθυρίζουν μεταξύ τους: ποιοι έιναι αυτοί; Ειναι πολύ αστείοι! Μάλλον τους έφερε ο γελωτοποιός του παλατιού!
Φεύγοντας από την Ιταλία, σκεπτικοί αυτή τι φορά προχωρήσαμε και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στην Γερμανία. Εκεί ζούσε ένα παιδί που έτρωγε μεγάλη ποσότητα σοκολάτας και πετούσε τα περιτυλίγματα κάτω στην φύση. Όταν μας είδε να τα μαζεύουμε άρχισε να γελάει για τα καλά.
-Όχι ξέχασες να πεις κάτι. Τότε που μας κλότσησε.
-Α! Ναι το ξέχασα ήταν απαίσια πράξη! Τέλος πάντων!
-Ας συνεχίσουμε την ιστορία! Λοιπόν που είχαμε μείνει; Α ναι! Μετά φτάσαμε στην Αυστρία. Εκεί μια ωραία μελωδία γέμισε χαρά την ψυχή μας! Ήταν όπερα! Ακόμα νιώθω να ακούγατε στα μεταλλικά αυτιά μου. Όμως μόλις φτάσαμε εκεί τα υπόλοιπα ζώα δεν μας επέτρεψαν την είσοδο. Η όπερα ήταν για ζώα! Αληθινά ζώα! Όχι μεταλλικά κατασκευάσματα όπως εμείς! Περπατήσαμε και φτάσαμε στην μεγάλη βιβλιοθήκη, όπου κι εκεί φύγαμε με σκυμμένο το κεφάλι!
Προχωρήσαμε και κουρασμένοι φτάσαμε στην όμορφη Γαλλία. Πρώτη φορά μας φέρθηκαν ωραία τα ζώα. Δεν μας έκαναν να νιώσουμε καθόλου άσχημα! Τα σκιουράκια μας πήγανε στην κουφάλα ενός δέντρου και μας πρόσφεραν πολλά βελανίδια. Μας πήγανε και σε μια τεράστια λίμνη γεμάτη πάπιες και μικρά βατραχάκια! Μας ρώτησαν αν θέλαμε να κολυμπήσουμε όλοι μαζί. Εμείς όμως τους είπαμε όχι, γιατί αν βουτάγαμε θα χαλούσαμε. Γιατί είμαστε δυστυχώς φτιαγμένοι από μέταλλο. Μετά μας πήγαν να γνωρίσουμε τα ποιο πονηρά ζώα, τις αλεπούδες.
Ήταν η πρώτη φορά που φύγαμε με χαμόγελο στα χείλη από μια χώρα. Φτιάξαμε μια μικρή ξύλινη βάρκα και κατευθυνθήκαμε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επιτέλους, είχαμε φτάσει! Ανεβήκαμε στην ρόδα του Λονδίνου και είδαμε τη μαγευτική θέα από ψηλά. Εκείνη την ώρα νιώσαμε λίγη μοναξιά. Θέλαμε να γυρίσουμε πίσω στο σπίτι μας, στους φίλους μας και στην καθημερινή μας ζωή. Έτσι άρχισε το ταξίδι της επιστροφής. Τώρα, μετά από πολλά χρόνια, διηγούμαστε την ιστορία στα εγγόνια μας.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΝΗ- ΙΩΑΝΝΑ
Από τότε που φτιαχτήκαμε είμαστε πάντα φίλοι. Μέχρι τα δέκα τρία είμασταν φίλοι, ως που γίναμε ζευγάρι. Στα είκοσι ζήσαμε μια περιπέτεια.
Ξεκινήσαμε από το σπίτι μας στην Κηφισιά και φτάσαμε στη Λάρισα. Εκεί η πυροσβεστική προσπαθούσε να σβήσει την φοβερή πυρκαγιά. Όλα τα ζώα ήταν πανικοβλημένα και μας κοιτούσαν με ένα περίεργο και παγερό βλέμμα. Όμως γιατί; Επειδή είμασταν λίγο διαφορετικοί; Ένταξη είμαστε φτιαγμένοι από μέταλλο! Και τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα με τα κανονικά ζώα;
Φύγαμε από τη Λάρισα με ένα παγερό συναίσθημα που ήταν ανάμικτο. Χαρά ή λύπη; Θυμός ή γαλήνη; Μήπως ήταν όλα τα συναισθήματα μαζί; Τέλος πάντων! Έπειτα βγήκαμε έξω από την Ελλάδα και για δύο μέρες ταξιδεύαμε κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι για την Ιταλία.
Μια ώρα αργότερα χτύπησε ο εγκέλαδος. Φοβηθήκαμε πολύ και τρέξαμε αναζητώντας το σανίδι της σωτηρίας μας. Μόλις πέρασε ο κίνδυνος όλα τα ζώα άρχισαν να γελούν και να ψιθυρίζουν μεταξύ τους: ποιοι έιναι αυτοί; Ειναι πολύ αστείοι! Μάλλον τους έφερε ο γελωτοποιός του παλατιού!
Φεύγοντας από την Ιταλία, σκεπτικοί αυτή τι φορά προχωρήσαμε και χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στην Γερμανία. Εκεί ζούσε ένα παιδί που έτρωγε μεγάλη ποσότητα σοκολάτας και πετούσε τα περιτυλίγματα κάτω στην φύση. Όταν μας είδε να τα μαζεύουμε άρχισε να γελάει για τα καλά.
-Όχι ξέχασες να πεις κάτι. Τότε που μας κλότσησε.
-Α! Ναι το ξέχασα ήταν απαίσια πράξη! Τέλος πάντων!
-Ας συνεχίσουμε την ιστορία! Λοιπόν που είχαμε μείνει; Α ναι! Μετά φτάσαμε στην Αυστρία. Εκεί μια ωραία μελωδία γέμισε χαρά την ψυχή μας! Ήταν όπερα! Ακόμα νιώθω να ακούγατε στα μεταλλικά αυτιά μου. Όμως μόλις φτάσαμε εκεί τα υπόλοιπα ζώα δεν μας επέτρεψαν την είσοδο. Η όπερα ήταν για ζώα! Αληθινά ζώα! Όχι μεταλλικά κατασκευάσματα όπως εμείς! Περπατήσαμε και φτάσαμε στην μεγάλη βιβλιοθήκη, όπου κι εκεί φύγαμε με σκυμμένο το κεφάλι!
Προχωρήσαμε και κουρασμένοι φτάσαμε στην όμορφη Γαλλία. Πρώτη φορά μας φέρθηκαν ωραία τα ζώα. Δεν μας έκαναν να νιώσουμε καθόλου άσχημα! Τα σκιουράκια μας πήγανε στην κουφάλα ενός δέντρου και μας πρόσφεραν πολλά βελανίδια. Μας πήγανε και σε μια τεράστια λίμνη γεμάτη πάπιες και μικρά βατραχάκια! Μας ρώτησαν αν θέλαμε να κολυμπήσουμε όλοι μαζί. Εμείς όμως τους είπαμε όχι, γιατί αν βουτάγαμε θα χαλούσαμε. Γιατί είμαστε δυστυχώς φτιαγμένοι από μέταλλο. Μετά μας πήγαν να γνωρίσουμε τα ποιο πονηρά ζώα, τις αλεπούδες.
Ήταν η πρώτη φορά που φύγαμε με χαμόγελο στα χείλη από μια χώρα. Φτιάξαμε μια μικρή ξύλινη βάρκα και κατευθυνθήκαμε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επιτέλους, είχαμε φτάσει! Ανεβήκαμε στην ρόδα του Λονδίνου και είδαμε τη μαγευτική θέα από ψηλά. Εκείνη την ώρα νιώσαμε λίγη μοναξιά. Θέλαμε να γυρίσουμε πίσω στο σπίτι μας, στους φίλους μας και στην καθημερινή μας ζωή. Έτσι άρχισε το ταξίδι της επιστροφής. Τώρα, μετά από πολλά χρόνια, διηγούμαστε την ιστορία στα εγγόνια μας.
ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΝΗ- ΙΩΑΝΝΑ
ΘΕΑΤΡΙΚΟ
Αστρικό Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – Συνεδρίαση της ολομέλειας
Αφηγητής: Βρισκόμαστε στο Αστρικό ΕυρωπαΪκό Κοινοβούλιο. Το Α.Ε.Κ. δε βρίσκεται στο Στρασβούργο αλλά πάνω από την Ευρώπη γι ‘ αυτό οι Αστρικοί βουλευτές βλέπουν τα πράγματα από ψηλά και έχουν πιο σφαιρική άποψη και θέα.
Πρόεδρος : Άρχεται η τελευταία συνεδρίαση του κοινοβουλίου για το 2017 .Θα κάνουμε απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και θα καταθέσουμε προτάσεις για το μέλλον.Προτείνω να μη μιλήσουμε για όσα άσχημα έγιναν αυτή τη χρονιά,αλλά να παρουσιάσουμε τα θετικά, για να αφήσουμε μια γλυκιά γεύση για το έτος που φεύγει!
Αστέρια: (χειροκροτήματα) Ναι! Ναι!Ναι!
Αστέρι – Γαλλία: Θέλω να αναφερθώ στην πραγματοποίηση προγραμμάτων για την καλύτερη αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών στην οικονομία, την παιδεία, την ιατρική και την επικοινωνία.
Αστέρια: Μπράβο!!! (χειροκροτήματα)
Αστέρι-Ιταλία: Εγώ θα αναφερθώ στη χρηματοδότηση προγραμμάτων για την καταπολέμηση της φτώχειας που είναι ανάμεσα στα σοβαρότερα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνίων.
Αστέρια: Μπράβο!!! Υπέροχα!!!(χειροκροτήματα).
Αστέρι -Ισπανία: Μην ξεχνάτε και τις σημαντικές προσπάθειες που έγιναν για την προστασία των παιδιών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες για να έχουν ίσα δικαιώματα με όλους.
Αστέρια: Ναι!!!
Αστέρι -Πολωνία: Η Ε.Ε. προστατεύει και διασφαλίζει με δράσεις την πολιτιστική κληρονομιά των χωρών – μελών. Ε.Ε δε σημαίνει ισοπέδωση και ομοιογένεια αλλά σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Αστέρια: (Χειροκροτήματα).
Πρόεδρος: Και τώρα ας ακούσουμε τις προτάσεις για το μέλλον.
Ασέρι - Ελλάδα: Προτείνω να καταργηθούν οι λέξεις « πρόσφυγες και μετανάστες» και να αντικατασταθούν με τις φράσεις: «άνθρωποι που ψάχνουν για πατρίδα, άνθρωποι που αναζητούν μέλλον για τα παιδιά τους». Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Αντί να λέμε 200.000 πρόσφυγες κατευθύνονται προς την Ευρώπη, θα λέμε 200.000 άνθρωποι που αναζητούν πατρίδα κατευθύνονται προς την Ευρώπη. Ενα ακόμα παράδειγμα. Αντί να λέμε 100 προσφυγόπουλα έγιναν δεκτά σε σχολεία, θα λέμε 100 παιδιά έγιναν δεκτά σε σχολεία. Βλέπετε την διαφορά;
Αστέρια: Ναι! Μπράβο!(χειροκροτήματα).
Αστέρι- Αυστρία: Προτείνω να δίνονται περισσότερα χρήματα στην παιδεία και στην τέχνη. Τότε πιστέψτε με, δε θα χρειάζονται χρήματα για εξοπλισμούς.
Αστέρι -Γερμανία: Οι πολιτικοί να αφήσουν τα ωραία γραφεία τους και να ζουν δίπλα στους απλούς ανθρώπους. Μόνο τότε θα μπορέσουν να παίρνουν αποφάσεις σωστές και δίκαιες για τους λαούς.
Αστέρια: (Χειροκροτήματα).
Πρόεδρος: Ας ψηφίσουμε για τις νέες προτάσεις … Υπέρ;
Όλα τα αστέρια: Ναι! Ναι!
Πρόεδρος: Οι προτάσεις γίνονται δεκτές παμψηφεί.
Ευχόμαστε σε όλους Καλή Ευρωπαϊκή Χρονιά.
Αφηγητής: Βρισκόμαστε στο Αστρικό ΕυρωπαΪκό Κοινοβούλιο. Το Α.Ε.Κ. δε βρίσκεται στο Στρασβούργο αλλά πάνω από την Ευρώπη γι ‘ αυτό οι Αστρικοί βουλευτές βλέπουν τα πράγματα από ψηλά και έχουν πιο σφαιρική άποψη και θέα.
Πρόεδρος : Άρχεται η τελευταία συνεδρίαση του κοινοβουλίου για το 2017 .Θα κάνουμε απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και θα καταθέσουμε προτάσεις για το μέλλον.Προτείνω να μη μιλήσουμε για όσα άσχημα έγιναν αυτή τη χρονιά,αλλά να παρουσιάσουμε τα θετικά, για να αφήσουμε μια γλυκιά γεύση για το έτος που φεύγει!
Αστέρια: (χειροκροτήματα) Ναι! Ναι!Ναι!
Αστέρι – Γαλλία: Θέλω να αναφερθώ στην πραγματοποίηση προγραμμάτων για την καλύτερη αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών στην οικονομία, την παιδεία, την ιατρική και την επικοινωνία.
Αστέρια: Μπράβο!!! (χειροκροτήματα)
Αστέρι-Ιταλία: Εγώ θα αναφερθώ στη χρηματοδότηση προγραμμάτων για την καταπολέμηση της φτώχειας που είναι ανάμεσα στα σοβαρότερα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνίων.
Αστέρια: Μπράβο!!! Υπέροχα!!!(χειροκροτήματα).
Αστέρι -Ισπανία: Μην ξεχνάτε και τις σημαντικές προσπάθειες που έγιναν για την προστασία των παιδιών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες για να έχουν ίσα δικαιώματα με όλους.
Αστέρια: Ναι!!!
Αστέρι -Πολωνία: Η Ε.Ε. προστατεύει και διασφαλίζει με δράσεις την πολιτιστική κληρονομιά των χωρών – μελών. Ε.Ε δε σημαίνει ισοπέδωση και ομοιογένεια αλλά σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Αστέρια: (Χειροκροτήματα).
Πρόεδρος: Και τώρα ας ακούσουμε τις προτάσεις για το μέλλον.
Ασέρι - Ελλάδα: Προτείνω να καταργηθούν οι λέξεις « πρόσφυγες και μετανάστες» και να αντικατασταθούν με τις φράσεις: «άνθρωποι που ψάχνουν για πατρίδα, άνθρωποι που αναζητούν μέλλον για τα παιδιά τους». Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Αντί να λέμε 200.000 πρόσφυγες κατευθύνονται προς την Ευρώπη, θα λέμε 200.000 άνθρωποι που αναζητούν πατρίδα κατευθύνονται προς την Ευρώπη. Ενα ακόμα παράδειγμα. Αντί να λέμε 100 προσφυγόπουλα έγιναν δεκτά σε σχολεία, θα λέμε 100 παιδιά έγιναν δεκτά σε σχολεία. Βλέπετε την διαφορά;
Αστέρια: Ναι! Μπράβο!(χειροκροτήματα).
Αστέρι- Αυστρία: Προτείνω να δίνονται περισσότερα χρήματα στην παιδεία και στην τέχνη. Τότε πιστέψτε με, δε θα χρειάζονται χρήματα για εξοπλισμούς.
Αστέρι -Γερμανία: Οι πολιτικοί να αφήσουν τα ωραία γραφεία τους και να ζουν δίπλα στους απλούς ανθρώπους. Μόνο τότε θα μπορέσουν να παίρνουν αποφάσεις σωστές και δίκαιες για τους λαούς.
Αστέρια: (Χειροκροτήματα).
Πρόεδρος: Ας ψηφίσουμε για τις νέες προτάσεις … Υπέρ;
Όλα τα αστέρια: Ναι! Ναι!
Πρόεδρος: Οι προτάσεις γίνονται δεκτές παμψηφεί.
Ευχόμαστε σε όλους Καλή Ευρωπαϊκή Χρονιά.